کتابِ توهم آگاهی در مورد چگونگی برخورد ما با جهلِ فردی و خردِ جمعی است(استیون پینکر). 

نویسندگان کتاب؛ 

استیون اسلومن؛ استاد علوم شناختی، روان‌شناسی و زبان‌شناسی در دانشگاه براون 

فیلیپ فرنباخ؛ استاد علوم شناختی و بازار یابی در دانشکده ی  کسب‌وکار لیدز در دانشگاه کلرادو 

متن هایی برگزیده از کتاب؛ 

_ برآورد ما از میزانی که می‌دانیم بسیار خوش‌بینانه است و این حاکی از آن است که ما نادان‌تر از آنی هستیم که فکر می‌کنیم! 

_ برخلاف آنچه به نظر می‌رسد ما بیشتر از آنکه از تخصص خود استفاده کنیم، نیازمند تخصص دیگران هستیم . تصور کنید ما نسبت به ناتوانی خود ناآگاهیم و بدون توجه به دیگر افراد متخصص تمامی نیازهایمان را خودمان برطرف کنیم، این یک بازگشت تمام عیار به زندگی گذشته و هدر دادن میزان زیادی از زمان و انرژیِ امروزه است؛ در نتیجه به همان اندازه که دانایی ارزشمند است پذیرش نادانی نیز سودمند خواهد بود. 

_ مردم اغلب آنچه را می‌دانند انجام می‌دهند و از انجام آنچه هیچ درکی از آن ندارند ناتوان هستند، پس نادانی مسیر زندگی ما را تعیین می‌کند. 

_ذهن انسان هم نبوغ‌ آمیز عمل می‌کند و هم اسف‌بار، هم درخشان ظاهر می‌شود و هم نابخرد. انسان‌ها قادرند که چشم‌گیرترین دستاوردها و شاهکارها را به ارمغان آورند. ما آتش را مهار کردیم، نهادهای دموکراتیک خلق کردیم، بر روی ماه راه رفتیم و گوجه‌های اصلاح شده‌ی ژنتیکی تولید کردیم. ما قادریم به همین شکل به‌طرز چشمگیری غرور و بی‌باکی را به نمایش بگذاریم. اما هرکدام از ما مستعد خطا کردن است و گاهی اوقات غیرمنطقی و بیشتر وقت‌ها نادان هستیم . در این صورت باورکردنی نیست که انسان قادر به ساخت بمب هسته‌ای حرارتی باشد و درحالی آن را منفجر می‌کند که به درستی از کارکردش اطلاع ندارد. باورکردنی نیست که ما اقتصاد و سیستم‌های نظارتی که آسایش و رفاه زندگی مدرن را همراه دارند ایجاد می‌کنیم درحالی‌که اکثرمان در مورد کارکرد این سیستم‌ها دچار ابهام هستیم . البته هنوز جامعه‌ی انسانی به‌طرز حیرت‌آوری خوب عمل می‌کند.

اما چگونه است که مردم هم‌زمان ما را با نبوغ خود مبهوت و با نادانی خود ناامید می‌کنند؟