افسردگی توسط سازمان جهانی بهداشت و انجمن روانپزشکی آمریکا بر اساس شدت، عود یا مزمن بودن آن و وجود یا عدم وجود علائم روان پریشی طبقه بندی می شود. علایم افسردگی بسیار گسترده می­ باشد که در ابعاد مختلف شناختی، عاطفی، انگیزشی و جسمانی نمایان می­ شود که زمینه ساز افتِ خلق بیماران می گردد. شواهدی وجود دارد که افراد دارای افسردگی زیرآستانه مانند افرادی با سطوح بالای علائم افسردگی، در معرض خطر آسیب شناسی روانی همزمان و بعدی قرار دارند. اما داشتن توانمندی در تحمل پریشانی در بیماران مبتلا به افسردگی می تواند شرایط مطلوبی برای مواجه و مقابله با علایم و نشانه های این بیماری فراهم نماید. تحمل پریشانی می تواند به این بیماران در کاهش علایم منفی افسردگی کمک نماید.

 به دلیل شیوعِ بالای اختلالات افسردگی، شیوه ­های درمانی متعددی اعم از دارو درمانی و روان‌درمانی برای آن ارائه گردیده است. البته برای اینکه بتوان شرایطِ بیماران افسرده را از نظر کاهش علایم و همچنین بهبود توانمندی­های شخصیتی تغییر داد و به وضعیت مطلوبی رساند، همچنان بهترین راهکار استفاده از مداخلات روان درمانی است. بنابراین هرچند امروزه درمان­های روان­شناختی متعددی برای افسردگی وجود دارد، اما تعداد کمی از آنها توانسته­ اند در کارآزمایی های تصادفی بالینی، اثربخشی خود را به اثبات برسانند. از جمله ی این مداخلات، رویکردهای  رفتار درمانی، روان درمانی بین فردی و شناخت درمانی است.